دانشمندان روی مریخ ۹ غار پیدا کرده‌اند که به باورشان احتمالا مناسب‌ترین مکان زندگی برای ماموریت‌های اکتشافی مریخ در آینده است.

پژوهشگران، ازجمله محققان دانشگاه آریزونا در ایالات متحده، می‌گویند که ماموریت‌های سرنشین‌دار آتی همچنین می‌توانند از منابع طبیعی موجود در این زیست‌گاه‌ها استفاده کنند.

مریخ  به داشتن محیطی نامساعد با نوسان‌های شدید دما بین روز و شب، تشعشعات شدید و همچنین بمباران مکرر شهاب‌سنگ‌ها و سنگ‌های فضایی مشهور است.

از زمان کشف نخستین غارهایی ازاین‌دست در مریخ، فضاپیمای روباتیک ناسا به نام «مدارگرد مارس ادیسی» (مدارگرد ادیسه مریخ) به شناسایی بیش از ۱۰۰۰ فضای خالی احتمالی در سیاره سرخ کمک کرده است که در فهرست گزینه‌های غار در سراسر مریخ، همچنین با عنوان [فهرست] «MGC3»، گردآوری شده‌اند.

با حذف مواردی که به دلیل ارتفاعشان برای فرود روی سطح مریخ محدودیت‌هایی ایجاد می‌کنند و همچنین [با در نظر گرفتن] محدودیت‌های فناوری ورود، کاهش ارتفاع و فرود [فضاپیماها]، دانشمندان توانستند ابتدا [این تعداد را] به ۲۱۴ ناحیه احتمالا موردنظر [خود] محدود کنند.

دانشمندان می‌گویند که چنین مناطق کم‌ارتفاعی مناسب‌ترند، زیرا این مناطق در هنگام کار دشوار فرود یک فضاپیما بر روی مریخ، در آنچه که عموما «هفت دقیقه وحشت» نامیده می‌شود، برتری دارند.

پژوهشگران از میان این گزینه‌ها، از بین حفره‌هایی که تا مسافت چشمگیری زیر زمین امتداد داشتند، ۹ غار را انتخاب کردند.

نیکول باردابلیاس، نویسنده اصلی این مقاله، به نیویورک‌تایمز گفت، این حفره‌ها در مریخ که بزرگ‌ترین آن‌ها از زمین فوتبال بزرگ‌تر است، می‌تواند ارزش بررسی بیشتر در آینده را داشته باشد.